Sene 1930… İki Mahmut var Antalya’da. Biri Mahmut Sezai, diğeri Mahmut Kaynar. Bunlar Halim’in Vatan Kıraathanesi’nin yanındaki Rum binasında Elhamra sinemasını açtılar. O zamanlar sessiz film. Muhsin Ertuğrul’un Ankara Postası, Ateşten Gömlek, Düztaban Bastıbacak, Lorel Hardi ve Şarlo filmlerini seyrediyorduk. Gece sinemadan sonra yakın aile dostumuz olan Mahmut Sezai’nin evine hep beraber gider, o gün sinemada kazanılan paraları sayardık. Tabii hepsi madeni para idi. Yalnız pembe renkli iki buçuk kuruş olan kağıt para vardı. Bir gece Mahmut Sezai başına, kulaklarına bir şeyler taktı. Sonra bu aleti benim başıma taktı “sesler geliyor mu?” dedi. Gürültülü parazitli sesler duyuyordum. Merak ettim, nedir bu dedim. Mahmut Sezai “Buna radyo diyorlar” dedi… Bu iki Mahmut’un bir de şimdiki Belediye binasının yanında şimdi otopark olan bahçede son derece modern, Avrupai bir parkları vardı. İsmi Aypark’tı. Burada istiridye kabuğu şeklindeki sahnede, Avrupa’dan gelmiş sanatçılar gösteri yapıyorlardı. Parkın içinde seyircinin oturduğu yerin üstünde  cambazlar da gösteri yapıyorlardı.