Divan Şairi.Asıl adı Zübeyde’dir. Fıtnat Hanım Alaiyyeli İbrahim Efendinin torunlarındandır. Musikişinaslar tezkiresi yazarı, divan sahibi Şeyhülislam Ebu Münevver bir ailede küçük yaşta edebi bilgiler edinmiş, kendisini yetiştirmiştir.

Fıtnat Hanım divan edebiyatı geleneğine son derece bağlıdır. Dili sade ve ahenklidir. Zamanın şiir muhitlerindi bulunmuş, Şair Koca Ragıp Paşa ve Haşmet ile aralarında geçen konuşma ve latifeler hayli meşhur olmuştur.

Gazelleri arasında Nedim’i hatırlatan şuh ve şen söyleşilere rastlanır. Yumuşak ve akıcı olan üslubu mazmun ve mevhumlar itibarı ile zengin olmadığı halde, işleniş ve kuruluş bakımından başarılıdır. Halk deyimlerini zaman zaman kullanması, üslubuna ayrı bir canlılık katar. Kaside, gazel, şarkı ve musammatlardan başka cülus, doğum, ölüm, imar hadiselerine söylenmiş bir divanı vardır. Divanın İstanbul Kütüphanelerinde 20’den fazla nüshası mevcuttur.

GAZEL

Olmada diller rübude gamze-i cüdasına

Deşt-i hüsnün saydolurlar şirler ahusuna

Rengü büda zülfü canane müşabih olmasa

Kim bakar gülzar-ı dehrin sümbül şebbüsuna

Sad hezeran fitne meftün bir nigah-ı şuhuna

Bin dil-i Harut beste her ham-ı gisüsuna

Çille-i sahtın çeker her dem keman ebrüların

Aferin erbab-ı aşkın kuvv-i bazüsuna

Cismi haket ol şeh-i kaddim yolundu

Fıtnata Nail olmaksa muradın devlet-i pabusuna