Karaalioğlu Parkı’nda birinci miradorun hemen yanında, kökü toprakta, gövdesi deniz üzerinde boşlukta olan çitlenbik ağacında 1930’lu yıllarda, arkasına gurubu alarak yaslanmış bir vaziyette resim çektirmemiş bir lise talebesinin olacağına ihtimal vermiyorum…

İşte şimdi Çitlenbik şiiri;

Yetmiş Seneden Sonra

Gittim Karaalioğlu Parkı’na

Merak Ettim Hayatta Mı Acaba

Baktım Bizim Çitlenbik Ağacına

O Hala Orada Yerinde Amma

Devrilmemek İçin Boşluğa

Kökü Sımsıkı Sarılmış Toprağa

Gövdesi Deniz Üzerinde

Zor Duruyor Ayakta Çitlenbik;

Hatırladın Mı Beni

Yetmiş Sene Evvelini?

Grubu Arkamıza Alıp Da

Resim Çektirdiğimiz Günleri

Görüyorum Kökün Hala Toprakta

Gövden Boşlukta Farkındayım

Yaşam Savaşı Veriyorsun

Sen De Benim Gibi Bu Yaştan Sonra